Zodra men aankomt in het Dycker Ländchen, is duidelijk hoe sterk dit gebied rond Schloss Dyck zich onderscheidt van het omliggende landschap. De bezoeker komt plotseling in een gebied met dicht op elkaar geplante bomen in een verder bosarme omgeving. Smalle weggetjes, met eeuwenoude machtige laanbomen erlangs, leiden de bezoeker naar het hart van het Dycker Ländchen. Hoewel het terrein gedurende de eeuwen gekrompen is, zijn de wezenlijke kenmerken van het unieke ensemble bewaard gebleven.
Een van die kenmerken is St. Nikolaus, het rond 1400 door de kasteelheren gestichte klooster. De kloosterkapel, waar de geschiedenis van de familie op kasteel Dyck in schilderijen en gedenkplaquettes wordt verteld, oefent nog altijd sterke aantrekkingskracht uit op veel gelovigen en is een populaire locatie voor kerkelijke huwelijkssluitingen. De paters Oblaten heten bezoekers van harte welkom: met Pinksteren is er een groot volksfeest in het klooster, terwijl de tuin en het café het hele jaar door zijn opengesteld voor bezoekers.
De circa één kilometer lange laan van tamme kastanjes die ooit het kasteel met het klooster verbond, is een natuurlijk monument. Ter bescherming van de meer dan 200 jaar oude bomen mag de laan niet meer betreden worden, maar hij vormt nog altijd een adembenemende achtergrond voor het Dycker Feld. Aan dit gebied, met de ‘Nieuwe tuin’ te midden van een zee van Chinees riet, grenst ook het Dycker Weinhaus dat in 1502 voor het eerst in documenten werd genoemd. Dit gebouw heeft onder andere dienst gedaan als gerechtsgebouw, douanekantoor en wijnschenkerij. In 1654 is het naar de huidige locatie verplaatst en momenteel is het een hotel annex restaurant.