De Kunsthalle Bielefeld is gewijd aan de Duitse en internationale kunst van de twintigste en eenentwintigste eeuw.
Dit architectuurmonument combineert de functie van museum met een eigen collectie met die van expositiegebouw met wisselende exposities van klassiek-moderne kunst, het Duitse expressionisme en hedendaagse kunst.
De Kunsthalle is in de periode 1966 – 1968 gebouwd door de Amerikaanse architect Philip Johnson, een leerling van Mies van der Rohe, en is de oudste getuigenis van zijn architectuur in Europa en een van de meest belangwekkende naoorlogse museumgebouwen. De Kunsthalle biedt ruimte aan de collectie van de stad Bielefeld. Hierin is een grote rol weggelegd voor de expressionistische werken van Beckmann, Heckel, Kirchner, Nolde en Schmidt-Rottluff. De plasticiteit van het kubisme en werkgroepen van Max Ernst, Man Ray, Anselm Kiefer en Georg Baselitz zetten verdere accenten. De museumtuin met bijzondere sculpturen nodigt uit tot een wandeling.
Wie voor het gebouw staat, kan in de verte de Sparrenburg zien. Deze burcht werd tussen 1240 en 1250 door de graaf von Ravensberg gebouwd en daarna herhaaldelijk verbouwd. Hij is vaak belegerd, maar nooit bestormd. Vanuit de gerestaureerde burcht heeft de bezoeker een mooi uitzicht op de stad.
De Ravensberger Spinnerij (1857) was in de negentiende en vroege twintigste eeuw een van de grootste vlakspinnerijen van Europa. Nu bevindt zich hier een historisch museum en de verzameling toegepaste kunst van de stad Bielefeld/Stiftung Huelsmann. Voor het hoofdgebouw ligt het Rochdale-park.
Links
Kunsthalle Bielefeld
Stadtgeschichte und Ravensberger Spinnerei
Sparrenburg Geschichte
Sparrenburg Fotogalerie